29 kwietnia 2019 roku
Święto Św. Katarzyny Ze Sieny Patronki Europy
Św. Katarzyna urodziła się 1347 roku jako przedostatnie z dwudziestu pięciu dzieci Lapy i Jakuba Benincasa. Już w dzieciństwie miała wizje Pana Jezusa. Mając zaledwie 7 lat złożyła śluby czystości , a wieku 12 lat popadła w konflikt z matką, gdy ta chciała wydać ją za mąż; Katarzyna kategorycznie odmawiała, a gdy nie pomogły jej błagania obcięła włosy. W 1363 wstąpiła do pokutniczego Trzeciego Zakonu Dominikańskiego. Podejmując wszelkie umartwienia zalecane przez zakon w pełni oddała się pracy w miejskim szpitalu opiekując się z troskliwością i oddaniem trędowatymi, w których widziała samego Chrystusa.
Nakłoniła papieża do powrotu z Awinionu do Rzymu. Nawoływała do pokuty oraz nawrócenia, do słuchania Boga, a nie ludzi. Pragnęła upodobnić się do Ukrzyżowanego Mesjasza. 1 kwietnia 1375 roku otrzymała stygmaty Jego męki, jednak zaskakujące było to, że na jej ciele nie pojawiły się rany, lecz krwawe promienie. Ze słów jej spowiednika wynika, że po wizji, w której ujrzała Chrystusa, pożywienie przestało być jej potrzebne, a nawet stało się dla niej źródłem męki. Nie czuła głodu. Mogła tylko przyjmować Najświętszy Sakrament, mówiąc, że Bóg nasyca ją w Eucharystii. Pozostawiła wspaniałą naukę duchową, szczególnie w dziele pod tytułem „Dialog”. Liczne grono jej uczniów nazywało ją „Matką” i taką też została dla całej rodziny dominikańskiej. Zmarła w 1380 roku w Rzymie,spoczywa w bazylice Santa Maria sopra Minerva. Papież Pius II kanonizował ją 14 kwietnia 1461 roku, a Paweł VI w 1970 roku ogłosił ją doktorem Kościoła, a 1.10.1999 roku Jan Paweł II wyznaczył ją na współpatronkę Europy.
„Katarzyna, skromna i nieustraszona tercjarka dominikańska, przywróciła pokój w swej rodzinnej Sienie, we Włoszech i w Europie XIV wieku; nie szczędziła swych sił dla Kościoła, doprowadzając do powrotu Papieża z Awinionu do Rzymu”
Jan Paweł II
Comments are closed.