2 czerwca 2019 roku
Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego
W Ewangeliach, które opisują Wniebowstąpienie Jezusa, nie dostrzeżemy cienia smutku. Pewnie niejeden z nas, gdyby miał znaleźć się na miejscu, któregoś z uczniów; protestowałby, płakał i użalał się nad sobą, że już więcej nie zobaczy swojego Mistrza i Nauczyciela. To normalne, przecież takie są pierwsze myśli człowieka, nie chcemy stracić nikogo bliskiego, boimy się tego, bo wraz z tą osobą umiera także cząstka nas i naszego dotychczasowego świata…. Pożegnania zwykle bywają trudne, a zwłaszcza te, gdy odchodzi ktoś kogo kochamy.
Dlaczego więc uczniowie postępują zupełnie inaczej? Dlaczego nie płaczą i nie próbują zatrzymać Jezusa?
Wiedzą, że Jezus chociaż wstępuje do Ojca, jednocześnie pozostaje obecny w swoim Kościele, współdziała z uczniami i wskazuje prawdziwy kierunek naszego życia.
„Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego, to znaczy światłe oczy dla waszego serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących”
(Ef 1,17-23)
Comments are closed.